Metro na Pradze

Moje pierwsze spotkanie z różdżkarzami raczej niczym nie zapowiadało abym kiedykolwiek zajął się radiestezją.
Zajął się? Nawet o akceptacji różdżkarstwa nie mogło być mowy.
To co ci ludzie opowiadali o możliwościach jakie daje różdżka i wahadełko przekraczało zdecydowanie to co mogłem zaakceptować.
Jak się zaczęło?
Jakieś trzydzieści pięć lat temu przez przypadek byłem w mieszkaniu Pani Kamińskiej gdzieś w okolicach ulicy Filtrowej w Warszawie akurat w tym samym czasie gdy miała tam spotkanie grupa wyraźnie uradowanych ludzi. Tam się dowiedziałem, że to różdżkarze a cieszą się bo właśnie zostali zarejestrowani jako „Koło różdżkarzy”.
W tamtych czasach to wszystko trzeba było rejestrować ale była pewna ciekawa furtka – jeśli w przeciągu trzydziestu dni /chyba dobrze pamiętam/ Urząd nie dał odmowy to można było zarejestrować. Taka właśnie furtka umożliwiła oficjalne działanie tego koło różdżkarzy w tej powojennej Polsce.
Różdżkarze ci namawiali mnie abym spróbował swoich sił w tej dość niecodziennej dziedzinie a ja tak naprawdę to chciałem jak najszybciej opuścić to mieszkanie i tych co najmniej dla mnie dziwnych ludzi.
Nie bez powodu chciałem stamtąd wyjść – bo jeśli ktoś mówi, że można za pomocą wahadełka na mapie znaleźć gdzie zakopano zwłoki a gdzie skarby to lepiej być we własnym domu – i to jak najszybciej. Przecież jeśli taka metoda byłaby skuteczna to znaleziono by wszystkich zamordowanych i zaginionych. Jeśli można szukać skarbów to dlaczego ten Pan co tak przekonuje mnie do tej metody ma tak wytarte rękawy w marynarce – przecież powinno go być stać na nowy garnitur i to nie jeden.
Jednym słowem, pierwszy kontakt z różdżkarzami i radiestezją był zdecydowanie negatywny – dla mnie i dla tych różdżkarzy. Dla mnie bo wyszedłem stamtąd negatywnie nastawiony do radiestezji a dla nich bo na samym początku ich legalnej działalności pierwszy uczeń po prostu uciekł im.

Minęło dobre pięć czy siedem lat od tamtego zdecydowanie nieudanego spotkania z radiestezją. Przez te lata do nowo utworzonej w mojej pamięci szufladki z napisem „różdżkarstwo” zgromadziłem wiele informacji. Były to w większości pozytywne opinie o skuteczności poszukiwania wody w miejscach gdzie z wodą było krucho. Ilość tych pozytywnych informacji wzrosła od czasu gdy postawiłem pasiekę i jeździłem z nią w zgodzie z terminami pożytków /czytaj kwitnących roślin lub drzew miododajnych / po takich różnych zakamarkach gdzie ludzie nie za często się wybierają. Takie dzikie miejsca nie miały wodociągów ale miały bo musiały mieć, studnie.
Wiele z tych studni była wytyczana przez różdżkarzy. Jeśli na podwórku zagrody kopano na chybił trafił pięć dziur w ziemi które nie chciały być studniami a przychodził w końcu ktoś z rozwidlonym kijkiem, wskazywał i woda była to lepszego potwierdzenia skuteczności tej metody poszukiwania wody pod ziemią nie było potrzeby szukać.
Któregoś dnia, późną wiosną, pojechałem obejrzeć i ewentualnie kupić pszczoły w ulach oczywiście. Pojechaliśmy w dwa samochody z sąsiadem i żonami – każdy ze swoją.
Było tam na miejscu trochę czasu. Sąsiad opowiedział mi wtedy, że na swojej działce sam wytyczył studnię za pomocą różdżki.
„Tak, to pokaż” - powiedziałem.
Wyciął z krzaka taki rozwidlony patyk z cienkimi końcami, wziął w ręce i chodzi po polu.
I nic.
To jak tu uczyć się różdżkarstwa jak nic się nie dzieje?
To może ja spróbuję?
Wziąłem różdżkę ale idę zupełnie w inną stronę niż chodził „nauczyciel”. Idę, nawet dwudziestu metrów nie przeszedłem a tu mi ten patyk z ręki sam wyłazi. E tam – też mi coś ale patyk „wyłazi” i się odchyla. Przeszedłem jeszcze kilka metrów i przestało. Wracam a tu znów patyk wyłazi z ręki – czyli jest to wyraźnie związane z miejscem! Czyli jednak działa i to działa na mięśnie rąk a patyk, o przepraszam, różdżka tylko sygnalizuje to co w mięśnie rąk wyczuwają i na dodatek reagują!
Spróbowała moja żona z różdżką ale jak tylko weszła na to miejsce gdzie różdżka u mnie w rękach reagowała przy pierwszym drgnięciu różdżki tak się wystraszyła, że rzuciła ją na ziemię i skończyła się lekcja różdżkowania. Próbowała jeszcze na przestrzeni kilku lat po usilnych namowach brać różdżkę do ręki ale różdżka w jej rękach już nie działała. Ot i dziwność.
Jeśli różdżka reaguje w moich rękach w sposób powtarzalny z wyraźnym powiązaniem z konkretnymi miejscami to coś w tym jest.
Tylko co?
Okazało się że w Instytucie Fizyki tam gdzie wtedy pracowałem jeden z fizyków prywatnie interesuje się różdżkarstwem i ma całkiem spory zbiór literatury na ten temat. Pożyczył, zacząłem czytać i znów tak jak kilka lat wcześniej odrzuciło mnie od radiestezji a tak dokładnie to od tych bzdur na które natrafiłem w tych książkach.
Jeszcze nie byłem radiestetą a już wiedziałem, że w tych książkach to bzdury piszą?
Tak – ponieważ można było tam znaleźć takie kwiatki :
...jeśli wezmę zegarek na łańcuszku i użyję jako wahadełko to będę mógł odczytywać która żywność jest dobra a która zła...
Po pierwsze to co to znaczy .. jeśli wezmę.. - brał i sprawdził i ktoś to zweryfikował czy nie, czy tylko autor sugeruje, że jeśli kiedyś weźmie?
Po drugie – a niby dlaczego wahadełko miało by wskazywać która żywność jest dobra a która zła?
Przecież – rozumowałem – jeśli podświadomość u kogoś jest „nastawiona” na to aby ta osoba umarła to jako dobre pożywienie pokaże wahadełko jak najbardziej szkodliwe.
Nieprawdaż?
Zresztą ta sama żywność dla jednego może być dobra a dla innego zła więc całe te dywagacje cytowanego tu autora książki o radiestezji są bezsensowne. Gorzej bo w tej i innych książkach roiło się od podobnych bzdur!
To w końcu jest ta radiestezja czy jej nie ma?
Nie pozostało mi nic innego jak samemu zweryfikować opinie zamieszczane w książkach – wszystkie opinie. Punktem wyjścia było – różdżka /ręce / reagują w konkretnych miejscach w sposób powtarzalny.
Co dalej?
Ponieważ już wtedy jeździłem z pszczołami po różnych dość odludnych i raczej mało uczęszczanych miejscach w każdym siedlisku pytałem się o studnie i różdżkarzy. Szczególnie interesowały mnie okolice bezwodne i wskazywane tam przez różdżkarzy studnie. Zbierałem informacje o tym ile studni próbowano wykonać bez wskazania różdżkarza i jaka była trafność wskazań. Interesowałem się też jak wykonywano studnie i na jakie warstwy natrafiano. Oczywiście sam sprawdzałem różdżką takie miejsca. Wyszły bardzo ciekawe spostrzeżenia.
Większość tych studni była umiejscowiona na środku wykrywanego pasa zakłócenia które różdżkarze nazywali ciekiem. Część z tych studni była jednak posadowiona na samy skraju takich zakłóceń. Przy kopaniu tych właśnie studni okazywało się, że od pewnej głębokości prawie dokładnie przez środek studni kręgowej przechodził podział między warstwą nieprzepuszczalną a wodonośną! O przypadku nie mogło być mowy ponieważ ta sytuacja powtarzała się w odległych od siebie miejscach i studnie wskazywali różni różdżkarze!
Studnie trafiały na styk odmiennych struktur.
Czyli ustaliłem drugie istotne dla różdżkarstwa spostrzeżenie – dla części różdżkarzy najsilniejszy sygnał występował dokładnie na styku odmiennych struktur.
Ciekawe?
Pewnie że tak, na dodatek natychmiast pojawiło się pytanie „Czy tylko na styku warstwy wodonośnej i warstwy nieprzepuszczalnej występuje taki sygnał?”
Bardzo szybko, po kilku sprawdzianach doszedłem do dość rewelacyjnego wniosku – różdżkarz nie wykrywa wody a jedynie miejsca występowania odmiennych struktur w ziemi – w tym także wodę jeśli woda w jakimś miejscy stanowi odmienną strukturę!
Czy wykrywane jest tylko to to przyroda pod ziemią ukryła?
Tu mamy do czynienia z wieloma zagadkami z których tylko część daje się wytłumaczyć.
Pierwsze takie zjawisko jakie zaobserwowałem to wskazania różdżki pod siecią elektryczną a często także równolegle do niej z tym że w jednych miejscach wskazania były silne w innych słabe a jeszcze w innych nie występowały prawie wcale. Jedynym sensownym wytłumaczeniem było to, że siła tych wskazań musi zależna od gruntu a dokładnie to od układu geologicznego terenu! W miejscach gdzie występowały pod ziemią kurzawki zarówno pod samą siecią jak i w pewnej odległości od niej różdżka reagowała tak jak przy tamtych studniach wskazywanych przez różdżkarzy.
Wskazywało to na istnienie zależności wskazań nie tylko od tego co jest pod ziemią ale i co jest nad ziemią. Bardzo ciekawe potwierdzenie tej tezy uzyskałem w dość niecodziennych okolicznościach. Miałem wskazywać miejsce na studnię przy starym dworku. Przede mną było już kilku różdżkarzy ale odwierty nie dawały rezultatów. Wiedzieli o tym właściciele ale ja nie - „zapomnieli” mi o tym powiedzieć. Dość często zresztą spotykana metoda.
Wytyczyłem miejsce pod studnię a tu gospodarz wyciąga plan sporządzony przez innego różdżkarza i te dwa wskazania tamtego różdżkarza i moje różnią się całkowicie.
Bywa tak czasami ale dlaczego?
Przyglądam się planowi, zresztą bardzo dokładnie zrobionemu w tej części pod budynkiem i widzę, że dość dziwny rozkład zakłóceń dokładnie, jota w jotę, odpowiada załamaniom dachu, wręcz poszczególnym belkom. Natomiast część rysunku obejmującego teren przed budynkiem dokładnie odpowiadał przebiegowi sieci elektrycznej. Czyli rozbieżność wskazań dało się dość prosto wyjaśnić. Różdżkarz, ten co był przed mną posługiwał się wahadełkiem i wykrywał bardzo słabe zakłócenia.
To dlaczego wyniki eksperymentu zwanego „stodoła” przeprowadzonego w Niemczech przytaczane są jako zaprzeczenie istnienia radiestezji?
Ten eksperyment przeprowadzono w ten sposób, że w specjalnie przygotowanej stodole pod podłogą umieszczoną cienką rurę przez którą przepływała woda. Rurę tę można było przesuwać w sposób niewidoczny dla różdżkarzy. Zadaniem biorących udział w eksperymencie było wykrycie aktualnego miejsca tej rury. Wyniki wskazań w większości były negatywne.
Dlaczego?
Sądzę, że były podstawowe dwie przyczyny. Rura użyta do eksperymentów była zbyt cienka i nie była umieszczona w ziemi! Nie musiała by być, przy średnicy około 0.5 m zresztą wypełniona wodą - juz sama ilość metalu powinna umożliwiać wykrywanie jej w większości gruntów.
Można było zupełnie inaczej przygotować eksperyment. Można było wybrać pole pod którym przebiega rurociąg zakopany wiele lat temu i bez widocznych gołym okiem śladów które by umożliwiały ustalenie gdzie go szukać.
Można było wybrać dla sprawdzenia różdżkarzy miejsca gdzie wprowadzono pod ziemię naturalne strumienie lub takie gdzie kanały burzowe zrzucają wodę. Nawet miejsca gdzie są przejścia podziemne były by lepszym terenem testowania niż ta nieszczęsna rura która ma się nijak do tego co w praktyce szukają różdżkarze.
Bardzo ciekawe wyniki można by uzyskać gdyby zlecono różdżkarzom znajdowanie tych kilku wymienionych przeze mnie miejsc ale eksperyment „stodoła” przygotowano bez konsultacji i wyniki musiały być takie jakie były.

To ten pierwszy trafiony odwiert, widok w kierunku Białostockiej	Ten sam odwiert, widok w kierunku torów i Alei Solidarności
Widok w kierunku Targowej, ten fragment ulicy jest nie zabudowany więc to miejsce odwiertu można ustalić z dokładnością do kilkunasty centymetrów. Tam była właśnie komora.	Widok wykopu, pod spodem stacja metra
Na ścianie peronu widoczne znaki moich poprzedników a moje wskazania zaznaczone białymi patyczkami opartymi o ścianę peronu. Szeroko ale tu było rozwidlenie korytarzy	Tu widać "nieudany" odwiert /pionowa rura/ - różnica mojego wskazania wyszła około 3- 5 m od tego co wytyczyli poprzednicy.

Moja droga do radiestezji – czyli początki i rozwiązywanie zagadek radiestezyjnych

Początki bywają trudne

A jednak...

Metro na Pradze

Rury kanalizacji, przejścia podziemne